Музиката
е уметност која
се состои од
звуци и тишина
искажани преку временска
единица. Елементи на
звукот кои се
користат во музиката
сеинтензитетот ( вбројува мелодија
и хармонија), ритам (вбројува такт
и темпо), и вокални
квалитети, како што
се артикулација, динамика и
текстура.
Употребата на
музиката, во нејзиното
создавање, изведба, значение па
и во нејзината
дефиниција, варира во
зависност од социјалниот и
културниот контекст. Таа варира
од строго организирани композиции и
перформанси до импровизација. За потребите
на класификацијата таа
е поделена во
категории односно родови.
Музиката
се користи за
многу цели како
на пример: Комуникација, религија, академско проучување, естетски форми,
забава итн.
Поп музиката, во зависност од контекстот, се користи или како скратена форма за популарна музика или како поим за нејзин под-жанр. Општо земено, поп музиката содржи едноставни мелодии со певливи рефрени. Поп песните често имаат „кука“, една или повеќе музички идеи повторувани за да го привлечат („закачат“) вниманието на слушателот. Кука може да биде било кој дел од песната и може да претставува музичка мелодија, ритам, вокал или како што е често случајот, мешавина од сите нив. Поп музиката е обично лесна за слушање за било којшто е културно наклонет да земе учество во неа, дури и за музичкиот новајлија. Поп музиката се смета за најкомерцијализиран вид на музика.
